पोखिएको शीत

अँधयारो रातमा
आँखाभरि शीत बोकी
निरीह एउटा फूल
उभिएको छ परास्त
शीत बर्सिन्छन् बर्सिरहन्छन्

फूल आफैं आएको छ
आफ्ना पत्रपत्र चुँडाउन
उसलाई स्वीकार्य छ
आफ्नो जीवन्त मृत्यु
फूल हाजिर छ
आफ्नो सौन्दर्य लुटाउन
फूललाई मञ्जुर छ
लुछिन चुँडिन
फूल उपस्थित छ
आफ्नो वासना गुमाउन
अँध्यारो रातमा फूल
शीत बर्साइरहन्छ
आफ्ना कोपिलाको निम्ति
कठै!
उसको बोटमा काँडा छैन
अपसोच! कवच केही त छैन
अहँ कोपिला माथि शीत बर्सिनु हुँदैन
र त फूल तयार छ
आफ्ना पत्रले ढाक्न तिनलाई
आफ्नो शीतमा लुकाउन
अँध्यारो रातमा फूल
शीत बर्साइरहन्छ
बिहानीपख माटोमाथि
पोखिएको भेटिन्छ शीत
अनि छरिएका भेटिन्छन्
कोपिलाका निम्ति रोइरहेका
चुँडिएका पत्रपत्र